چگونه دستگاه قضایی سازماندهی می‌شود؟
دولت‌های فدرال و استانی و منطقه ای همگی مسئولیت سیستم قضایی کانادا را بر عهده دارند.
تنها دولت فدرال می‌تواند قضات دادگاههای عالی استانها را منصوب و حقوق آنان را پرداخت کند. پارلمان همچنین می‌تواند دادگاه عمومی تجدیدنظر و سایر دادگاهها را تأسیس کند. به همین ترتیب، این پارلمان می باشد که دادگاه عالی کانادا، دادگاه فدرال و دادگاه تجدیدنظر فدرال و همچنین دادگاه مالیات را ایجاد کرده است.
پارلمان نیز اختیار انحصاری بر روی روند رسیدگی به پرونده‌های کیفری در دادگاهها را دارد. اختیاردولت فدرال درباره قانون و روند کیفری این اطمینان را حاصل می‌کند که روند رسیدگی به موارد جنایی در سراسر کشور به‌طور عادلانه و یکسان انجام می شود.
به همین ترتیب، استانها مسیولیت اجرای قانون را در حوزه اختیارات خود را دارند. این شامل سازماندهی و حفظ دادگاههای استانی مدنی و کیفری و روش مدنی در آن دادگاهها است.
فعالیت‌های دادگاههای فدرال چیست؟
دادگاه عالی کانادا دادگاه نهایی تجدید نظر کاناداست. نه قاضی آن نمایندگانی از چهار ناحیه اصلی کشور را تشکیل می‌دهند. سه نفر از این قاضیان باید ازاستان کبک باشند تا سیستم قانون مدنی بطور کامل به اجرا گذاشته شود.
دادگاه عالی دو عملکرد اصلی دارد:
دادگاه عالی تجدیدنظر در رای‌های صادره از دادگاههای تجدیدنظر در تمام استانها و مناطق و همچنین دادگاه تجدیدنظر فدرال را بر عهده دارد. رای‌های دادگاه عالی قطعی است.
دادگاه عالی سؤالات مهم مربوط به قانون اساسی و موارد بحث انگیز یا پیچیده حقوق خصوصی و عمومی را تصمیم گیری می کند. دولت همچنین می‌تواند از دادگاه عالی درخواست نظر درباره سؤالات حقوقی مهم بکند.
دولت فدرال همچنین دادگاه فدرال، دادگاه مالیات و دادگاه تجدیدنظر فدرال را تأسیس کرده است.
دادگاه فدرال در زمینه‌هایی نظیر مالکیت معنوی فکری، حقوق دریایی، اختلافات بین دولت فدرال و استانی و پرونده‌های مدنی مربوط به تروریسم تخصص دارد.
دادگاه مالیات در رسیدگی به درخواست های ارزشیابی مالیاتی متخصص است.
دادگاه تجدیدنظر فدرال، تصمیم‌های این دو دادگاه (دادگاه مالیات و دادگاه فدرال) را بررسی می‌کند. در واقع، برای حدود 95 درصد از کل پرونده‌ها، این دادگاه بالاترین دادگاه کشور است.
دادگاههای سطح استانی و مناطقی
سیستم دادگاهی در کانادا به طور کلی در همه مناطق مشابه است. به جز استان نوناوت ، هر استان سه سطح دادگاه دارد: دادگاههای استانی و منطقه ای پایین‌تر؛ دادگاههای برتر؛ و دادگاههای تجدیدنظر. دادگاه عدالت نوناوت یک دادگاه تک سطح دارد.
دادگاههای استانی و منطقه ای
دادگاههای استانی پرونده‌های کیفری، مسائل مالی و مسائل خانوادگی را رسیدگی می‌کنند. در پرونده‌های حقوق خصوصی، مانند پرونده های مربوط به نقض قرارداد یا ادعاهای خسارت، دادگاهها در نه استان و منطقه های کانادا اصول حقوق عرفی (نظام رویه قضایی ) را اعمال می‌کنند. در کبک، دادگاهها اصول قانون مدنی کبک را اعمال می‌کنند.
دادگاههای استانی ممکن است شامل دادگاههای تخصصی نیز باشند، مانند دادگاههای جوانان، دادگاههای خانواده و دادگاههای دعاوی کوچک. درهر دولت استانی قضات دادگاههای خود را منصوب می‌کند.
دادگاههای عالی
دادگاههای عالی بالاترین سطح دادگاهها در یک استان یا منطقه هستند. دادگاههای عالی با پرونده‌های کیفری و مدنی بسیار جدی سر و کار دارند و توانایی بررسی تصمیمات دادگاههای استانی و مناطقی را دارند..
دادگاههای عالی به دو سطح تقسیم می‌شوند: سطح محاکمه و سطح تجدیدنظر..
دادگاههای سطح محاکمه ای پرونده‌های مدنی و کیفری را مورد رسیدگی قرار می‌دهند. این دادگاهها ممکن است با نام دادگاه عالی، دادگاه ملکه (شاه) بنچ یا دادگاه برتر عدالت شناخته شوند..
دادگاههای تجدیدنظر پرونده‌های مدنی و کیفری را از دادگاههای سطح محاکمه ای را بررسی می‌کنند..
اگرچه استانها و مناطق دادگاههای عالی را اداره می‌کنند، دولت فدرال قضات این دادگاهها را منصوب و حقوق آنان را پرداخت می‌کند.
دیوان دادرسی (هیات داوری) و دادگاههای اداری
نوعی از اختلافات وجود دارد که نیازی به رسیدگی در دادگاهها را ندارد. بعضی از انواع دیوان دادرسی و دادگاههای اداری صرفا در پی حل اختلافات مربوط به تفسیر و اجرای قوانین و مقررات می باشند، مانند حق بیمه تأمین اشتغال یا مزایای ناتوانی، ادعاهای پناهندگی و حقوق بشر..
دادگاههای اداری ودیوان دادرسی نسبت به دادگاهها کمتر رسمی تر می باشند و جزء سیستم دادگاهی نمی‌باشند. با این حال، آن‌ها نقشی حیاتی در حل اختلافات در جامعه کانادا دارند. تصمیمات دیوان دادرسی و دادگاههای اداری ممکن است در دادگاه بررسی شوند تا اطمینان حاصل شود که انها به‌طور عادلانه و با رعایت قانون عمل کرده‌اند.
وکیل ایرانی در تورنتو